Rouw en verlies bij kinderen: dit is het onderwerp waarrond ik gedurende een aantal maanden informatie ga rond zoeken en zo mijn blog vervolledigen. Ik heb voor dit thema gekozen, omdat ik graag te weten wil komen hoe kinderen hiermee omgaan.
Verlies is iets dat niet alleen bij oudere, volwassene mensen voorkomt, maar ook bij kinderen van jonge leeftijd.
Wanneer men iemand verloren heeft, is het vanzelfsprekend dat men ook door een periode van rouw gaat. Maar hoe is dit bij jonge kinderen? Hoe gaan zij hier mee om? Wat betekent rouw en verlies bij kinderen? Het is vanzelfsprekend dat kinderen hier anders mee omgaan dan volwassenen, maar HOE is hier de vraag?
Het is een onderwerp dat zeker en vast met levensbeschouwing te maken heeft (Hoe 'schouwen' wij naar het leven, hoe kijken wij naar het leven?). Ook is het zeker onderwijsgerelateerd, omdat wij als toekomstige leerkrachten hier ooit mee te maken zullen hebben in onze carrière. Het is ook niet gemakkelijk om je dan in te leven in de belevingswereld van het kind. Je weet niet wat er in zijn/haar hoofd omgaat. Maar dankzij dit 'onderzoekje' ga ik een stap dichter kunnen zetten in hun gedachten en gevoelens rond rouw en verlies.
Als startartikel koos ik voor een artikel uit De Standaard. Het gaat over de herdenking van slachtoffers bij het busongeval in Sierre. Tijdens dat ongeval waren er veel kinderen bij betrokken, sommigen overleefden en sommigen niet. Kinderen die met elkaar in de klas zaten, ze zullen elkaar nooit zien, nooit meer met elkaar spelen op de speelplaats...
Ondertussen zijn er wel al twee jaren vervlogen, maar wordt de busramp niet vergeten en de overledenen zeker niet. Dit artikel is een mooi voorbeeld over hoe kinderen (én ouderen) hun verlies kunnen verwerken, zelfs na twee jaar.
Het volledige artikel vindt u hier: http://www.standaard.be/cnt/dmf20140313_01022546
Bronnen:
De Standaard (2014). School herdenkt tweede verjaardag busramp Sierre. [Online]. Beschikbaar: http://www.standaard.be/cnt/dmf20140313_01022546.
